روسری گل بهی با پیرهن سبز
رو ایوونی بزرگ تنها نشسته
دختر نجیبی با قد رعنا
انگاری تو چهره ش غمها نشسته

شب و روز همیشه تو خیالمه
آرزوم همینه که، باهم باشیم
سقف خونمون فقط یکی بشه
شریک شادی و  غم هم باشیم

چه قشنگ میشه که یه روز که اون نگاش
وسطای برکه ی چشام بشینه
می دونم اونم منو دوسم داره
میتونه بهار عشقو ببینه

منتظر میمونم عطرش بپیچه
میون کوچه ها ی آشنایی
حس خوبش توی دلم بشینه
اون تکه تو سادگی و بی ریایی

می دونم میادو اون روز میرسه
صبح آفتابی میادو مهربونی
شب تاریک میره از آسمونا
می بریم لذت دوران جوونی
روسری گل بهی با پیرهن سبز
رو ایوونی بزرگ تنها نشسته
دختر نجیبی با قد رعنا
انگاری تو چهره ش غمها نشسته

شب و روز همیشه تو خیالمه
آرزوم همینه که باهم باشیم
سقف خونمون فقط یکی بشه
شریک شادی و  غم هم باشیم