توی یه فیلم که احوال منه
حال من از همه آشوب تره
چرا آدم بده ی این قصه
واسه ی آدما محبوب تره؟
کاشکی اینجایی که من وایسادم
لحظه ی رفتن تو کات میخورد
همه میگن که چشات معصومه
کاشکی بی رحمی به چشمات میخورد
“نیستی و بدون تو حالا دیگه چن وقته
توی غمگین ترین سکانس دنیا گیرم
نقش منفی جهانم خودتی اما حیف
این منم که آخر قصه دیگه میمیرم
من فقط دیدنت از دور برام کافی بود
دلم از دیدنت حتی دیگه محروم شده
دیگه هر عاشقی اشکای منو می بینه
وقتی دوربین حالا،روی چشام زوم شده”
کاشکی بازیگر خوبی بودم
که فقط غصشو بازی میکرد
کاشکی این خنده ی مصنوعی من
همه ی مردمو راضی میکرد
وقتی این فیلم برگرده به عقب
چقد این ساده تو رو باور داشت
وقتی من دردمو بازی کردم
زندگیم حالا تماشاگر داشت
